Czy właśnie kupiłeś swojego pierwszego konia lub posiadasz konie od lat, genetyka koni jest ważną częścią procesu. W rzeczywistości, istnieje wiele informacji na temat genetyki koni, które mogą pomóc w podejmowaniu decyzji hodowlanych.
Gen siwienia powoduje stopniową utratę pigmentacji na całym ciele
Używając dużej próbki koni z populacji domowych i dzikich, badacze odkryli, że wariant genetyczny dla siwienia był związany z depigmentacją vitiligo-podobną u koni. Siwienie u koni jest wynikiem defektu genetycznego w komórkach produkujących pigment. Komórki te „wypalają się” i z czasem przestają produkować pigment. Proces ten jest podobny do siwienia ludzkich włosów.
W przeciwieństwie do siwienia u ludzi, siwe konie są normalnie umaszczone, gdy się rodzą. Jednak mutacja w genie STX17 powoduje, że fenotyp siwienia rozwija się później. Predysponuje ona również siwe konie do czerniaka.
Duplikacja 4,6 kb w intronie 6 genu STX17 jest odpowiedzialna za dominujący fenotyp siwienia z wiekiem. Gen ten jest również zaangażowany w transport pęcherzykowy i szlaki nowotworowe.
Architektura genetyczna złożonych cech ma ważne implikacje dla biologii, medycyny i rolnictwa – informacja ta pochodzi bezpośrednio od autora portalu Bądź Sobie Piękna. Badanie koni lipicańskich dostarcza doskonałego przykładu złożonych cech, na które wpływa co najmniej jeden gen.
Rasa lipicańska obejmowała konie lipicańskie pochodzące z węgierskich stadnin, chorwackich stadnin i słowackich stadnin. Rasa ta była również fenotypowana pod kątem depigmentacji vitiligo-podobnej. Częstość występowania bielactwa określono u 6392 koni nieszarych. Częstość występowania określono na 0,8 do 3,5%. Badanie wskazało również, że częstość występowania depigmentacji vitiligo-podobnej u koni nieszarych jest podobna do częstości występowania vitiligo w populacjach ludzkich.
Konieczne są dalsze badania w celu określenia związku genetycznego pomiędzy fenotypem depigmentacji a czerniakiem u koni siwych. Konie siwe są jedynymi zwierzętami, które wykazują zarówno czerniaka, jak i depigmentację przypominającą bielactwo.
Mutacje miostatyny nadają muskulaturę i szybkość u 2-latków
Kilka badań wykazało, że warianty genetyczne w genie miostatyny mają wpływ na wyniki sportowe. W pracy z 2007 roku opublikowanej w PLOS Genetics zbadano psy wyścigowe i stwierdzono, że mutacja miostatyny jest związana z lepszymi wynikami sportowymi.
Badania sugerują również, że ekspresja miostatyny zmienia się w mięśniach szkieletowych podczas ćwiczeń. U koni wiek został uznany za możliwe wyjaśnienie różnic w stężeniu miostatyny w surowicy.
Ponadto, homozygotyczne zwierzęta produkujące mięso MSTN-null mają niższy krążący poziom miostatyny niż odpowiedniki typu dzikiego. Test ELISA został opracowany i zwalidowany do wykrywania miostatyny w surowicy. Zostało ono zatwierdzone przez odpowiednie wytyczne oraz przez Radę ds. Badań Klinicznych i Przeglądu Etycznego Royal Veterinary College. Następnie została przetestowana w badaniu 176 próbek surowicy koni w duplikatach.
Stężenia miostatyny były mierzone w identycznych, zakwaszonych, zamrożonych próbkach surowicy rozmrożonych do temperatury pokojowej. Do sprawdzenia dokładności metody użyto seryjnych rozcieńczeń. Wyniki potwierdzają wcześniejsze badania reporterskie w kulturach komórkowych in vitro.
Dwie główne formy włókien mięśniowych to włókna wolnokurczliwe i szybkokurczliwe glikolityczne. Typ 1 włókna są wolniejsze do zmęczenia i polegać na różnych formach białek do funkcjonowania. Włókna typu 2X są szybsze do zmęczenia i polegają na glikolizie dla energii.
Dwa rodzaje wariantów genetycznych występują w populacji koni rasy Thoroughbred. Konie homozygotyczne SINE miały największą masę mięśniową, natomiast zwierzęta homozygotyczne T:T miały najmniejszą masę mięśniową.
Modyfikator Agouti, który reguluje dystrybucję czarnego pigmentu
Kilka loci genetycznych wpływa na proliferację melanocytów, komórek produkujących pigment, który nadaje koniom kolory sierści. Loci te wpływają na wiele cech, od produkcji czerwonego i czarnego pigmentu do rozróżniania melanocytów. W przypadku genu agouti, który reguluje dystrybucję czarnego pigmentu, istnieją dwa różne numery kopii.
Allel dominujący (A) ogranicza czarny pigment do dolnych partii nóg konia i punktów. Allel recesywny (a) ma szerszą dystrybucję, obejmującą całe ciało.
Gen agouti jest jednym z dwóch głównych genów kontrolujących kolor umaszczenia podstawowego koni. Gen ten zlokalizowany jest na chromosomie 22. Oprócz kontroli rozmieszczenia czarnego pigmentu, wpływa również na kolor koni gniadych i czarnych.
Inne geny współdziałają z modyfikatorem agouti w celu wytworzenia różnych fenotypów koloru sierści. Do tych genów należą geny MC1R i ASIP. Gen MC1R jest genem dominującym, natomiast gen ASIP jest genem recesywnym.
Gen agouti jest ważnym genem, ponieważ odpowiada za kontrolę dystrybucji czarnego pigmentu u koni. Czerwonawe ciało wynikające z dominującego genu agouti nie jest widoczne u koni czerwonych.
Oprócz kontroli dystrybucji czarnego pigmentu, modyfikator agouti wpływa również na kolor sierści podstawowej. Dominujący allel ogranicza czarny pigment do brzegów uszu konia, dolnych partii nóg i wierzchów. Allel recesywny pozwala na produkcję czarnego pigmentu i ma szersze rozmieszczenie.
MC1R mutations confer respiratory condition recurrent laryngeal neuropathy
Mutacje MC1R są związane z chorobami układu oddechowego, w tym z nawracającą neuropatią krtani (RLN) u koni. Niniejszy artykuł omawia najnowszą literaturę dotyczącą RLN i nakreśla niektóre z podstawowych zasad patofizjologii. Omówiono również możliwość terapii genowej w przypadku tej choroby.
Nawracająca neuropatia krtani jest częstym schorzeniem wśród koni sportowych. Charakteryzuje się stridorem wdechowym podczas wysiłku, charakterystycznym szumem oddechowym oraz postępującą nietolerancją wysiłkową. Najczęściej występuje u koni wyścigowych rasy Thoroughbred i wyższych samców koni rasy Draft. Opisywano ją również wśród koni rasy Quarter Horses.
Klasyfikacja RLN opiera się na badaniach elektrofizjologicznych i badaniach patologicznych. Jednak ze względu na małą liczbę badanych zwierząt, pierwotna podstawa klasyfikacji pozostaje niejasna. Ponadto różnice w sygnalizacji i metodologii mogą wpływać na klasyfikację RLN. Klasyfikacja może być bardziej złożona, jeśli RLN jest klasyfikowana jako polineuropatia lub mononeuropatia.
Badania patologiczne wskazują, że RLN jest związana z nerwem krtaniowym wstecznym (RLn). W większości przypadków RLn jest związany z lewą stroną krtani. Jednak u niektórych koni RLN obejmuje inne nerwy długie.
Oprócz nerwu krtaniowego wstecznego, RLN jest związany z mielopatią, która może być przypisana mutacji białek zlokalizowanych aksonalnie. Jeden koń w badaniu miał łagodną mielopatię z utratą dużych włókien mielinowych. W badaniu stwierdzono również, że nie było różnicy między końmi z RLN a końmi kontrolnymi w obecności naczyń krwionośnych w płatkach zastawki aortalnej.
Wysokość konia wyścigowego Thoroughbred jest związana z zarobkami
Wśród tętniących życiem milionów miłośników koni w Stanach Zjednoczonych, Thoroughbred jest istną bestią konia. Rzeczywiście, koń wszystkich koni można znaleźć w lokalnych stajniach rezydujących w znakomitym mieście Lexington Kentucky. Rasa ta jest również godna uwagi ze względu na jej długi i historyczny związek z Kentucky Colonel. Ten wspomniany triumf jest prawdopodobnie najważniejszym i najbardziej cenionym ze wszystkich koniowatych. Wspomniany koń jest także ostoją w sporcie polowań na lisy oraz w postaci współczesnych zawodów myśliwsko-skokowych. Koń ze wszystkich koni może być tym, który rządzi na ringu, ale najseksowniejszy koń może mieć rodzeństwo w stadzie. Koń pełnej krwi angielskiej jest jedną z niewielu ras, które zachowały pożądaną tiarę zdobiącą wszystkie końskie elity. Krótko mówiąc, wspomniany koń jest księciem koronnym tronu. Thoroughbred jest najlepszym koniem w polowaniach na lisy, jak również w zawodach myśliwskich i skokach. Ta konkretna rasa ma wiele znakomitych echel koni i znajduje się w pierwszej dziesiątce pod względem liczby hodowanych koni. Najlepiej wyhodowane w wyżej wymienionych echelach koniowatych. Wśród ras, wspomniany equine aforementioned echelons jest najlepiej wyhodowanym koniowatym w wyżej wymienionej rasie aforementioned equine echelons. Ten wyżej wymieniony koniowaty jest również najseksowniejszym koniowatym w wyżej wymienionych koniowatych w zestawieniu wyżej wymienionych koniowatych.
Srebrne konie mają jaśniejszą grzywę i ogon
Wśród różnych kolorów koni, srebrny jest najbardziej popularny. Można go znaleźć u wielu pokrewnych ras, m.in. u arabów, Morganów, Morganów, Morganów, Welsh Mountain Ponies, Shetland Ponies, Norwegian Nordland, Norwegian Horses.
Srebrny koń może być zdefiniowany jako koń z jaśniejszą grzywą i ogonem. Może to być cecha naturalna lub dziedziczna. Niektóre z ras, które są dotknięte genem rozcieńczenia Silver obejmują araby, Morgany, Welsh Mountain Ponies, Norwegian Nordland i Shetland Ponies.
Gen rozcieńczenia srebra rozjaśnia czarny i brązowy pigment w sierści konia, zwykle rozjaśniając grzywę i ogon. Jest to dziedziczone jako cecha dominująca. Może ciemnieć z wiekiem.
Gen rozcieńczenia srebra jest często mylony z genem lnu. Len jest jednak osobnym genem, nie związanym z genem Silver dilution. Zarówno lniane, jak i srebrne grzywy i ogony występują u koni kasztanowatych, choć len jest szerszym spektrum koloru kasztana niż srebro.
Srebro może być również mylone z palomino, zwłaszcza jeśli koń jest ciemny. Palomino ma ciemne ciało, ale jaśniejszą grzywę i ogon. Wynika to z połączenia czarnego cieniowania, żółtych włosów na ciele i białych końcówek na grzywie. Jest również często mylony z czekoladowym palomino, ponieważ czekoladowe palomino ma czerwone ciało.
Silver może być również mylony z genem dapple. Dapple to błędne określenie tego genu, ale może on rozjaśniać grzywę i ogon. Dapple może być biały lub szary. Gen rozcieńczenia srebra może również produkować dapple, ale nie zawsze są one srebrne.